تاریخ یک ذی القعده را در تقویم که نگاه کنیم نام بانویی درآن ثبت گشته که به واسطه ایشان روز تولدش روز دختر نامگذاری شده است، حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ قمری در مدینه منوره به دنیا آمد، پدر او حضرت موسی بن جعفر (ع) و مادرش «نجمه خاتون» مادر امام رضا (ع) است.
حضرت معصومه (س) بانویی که در همان سنین کودکی با مصیبت شهادت پدر گرامی اش در شهر بغداد روبرو شد، بعد از شهادت امام موسی کاظم (ع) به مدت ۲۱ سال تحت سرپرستی امام رضا (ع) بود.آرامگاه ایشان در شهر قم قرار دارد و ایرانیان به وجود منور و بابرکتش ارادت خاص به او دارند.
نام حضرت معصومه (ع) «فاطمه کبری» بود، زیرا امام موسی کاظم (ع) سه دختر به نام فاطمه داشتند و حضرت معصومه (ع) بزرگتر از آن‌ها بود. اسامی و لقب‌هایی که برای حضرت معصومه (س) در دو زیارت نامه غیر مشهور ذکر شده عبارتند از طاهره (پاکیزه) مرضیّه (مورد رضایت خدا)، رضّیه (خشنود از خدا)، بِرّه (نیکوکار) تقّیه (پرهیزگار)، سیده صدیقه (بانوی بسیار راستگو)، حمیده (ستوده) سیده رضیّه مرضّیه (بانوی خشنود خدا و مورد رضای او)، رشیده (حد یافته)، سیدهُ نساء العالمین (سرور زنان عالم) همچنین محدثّه و عابده از صفات و القابی است که برای حضرت معصومه (س) عنوان شده است.
گفتنی است بعد از حضرت فاطمه زهرا (س) تنها زیارتی که از امام معصوم برای یک زن نقل شده، زیارت حضرت معصومه (س) است و هیچ یک از بانوان خاندان عصمت و طهارت زیارت مخصوص از امام ندارند. زیارت نامه حضرت معصومه (س) از زبان امام رضا قرائت شده است. محمدباقر مجلسی، عالم شیعه، در بحارالانوار و به نقل از کتب زیارات، زیارت‌نامه‌ای برای فاطمه معصومه نقل می‌کند که علی بن موسی آن را برای سعد اشعری انشاء می‌کند. این زیات‌نامه با اذکار الهی (۳۴ مرتبه الله اکبر، ۳۳ مرتبه سبحان الله و ۳۳ مرتبه الحمدلله) آغاز می‌شود که در نوع زیارات، بی‌نظیر توصیف شده‌است.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
